مدح و شهادت امام جواد علیه‌السلام
شاعر : حسن لطفی
نوع شعر : مدح و مرثیه
وزن شعر : مفعول فاعلات مفاعیل فاعلن
قالب شعر : ترکیب بند
هم آسـمان قـصیده‌ای از بی‌کـرانی‌اش هـم بـی‌کـرانـه‌هـا غــزلِ آسـمـانـی‌اش
ای کال‌ها، کمال سرِ کـوچه‌بـاغ اوست بـایـد رسـیـد تا بـه خـدا با نـشـانـی‌اش
او در مدینه جای پدر را چه پُـر نمود در غـیـبت پـدر، پسر و مـیـزبـانی‌اش
باغِ مـعـارف است حدیـثـش، پیـمبران حَـظ مـی‌بـرند موقـعِ شیرین زبانی‌اش
از جبرئیل تا ملک الموت هرکه هست نـوشـیـده است از لـبِ جـام دهـانی‌اش
بابُ الجـواد حاجت ما را چه زود داد مـشـهـد پُر است از نفـسِ مهربانی‌اش
یارب مگـیـر فیضِ شبِ کـاظـمـین را هرکس خوش است پیشِ عزیزان جانی‌اش
وقت زیارت است و عباراتش از رضاست قـربـان کـودکـیـش، فـدای جـوانـی‌اش
آقـایِ طـوس از جـگــرش آه می‌کـشد
در کـنـجِ حـجـره تا پسرش آه می‌کشد
|